En op die dag zult u Mij niets vragen. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Alles wat u de Vader zult bidden in Mijn Naam, zal Hij u geven. Johannes 16:23
Vraag en bid
Zondag 25 mei is de zesde zondag van Pasen, zondag Rogate. Deze naam is ontleend aan Johannes 16, waar Jezus de leerlingen opdraagt God te vragen. Na Christus' hemelvaart is het gebed om de Heilige Geest actueel. Een gebed om heilige bezieling en om krachtige doorwerking van de Heilige Geest.
De veertig dagen van de verschijning en nabijheid van de Opgestane zijn voltooid. Een korte tijd van niet zien is aangebroken. Jezus verdwijnt achter een wolk. We zijn als wezen achtergelaten. Moeten we het nu allemaal zelf uitzoeken? Wie denkt dat nooit eens, voelt zich verstoken van vaderlijke leiding, moederlijke geborgenheid? We tasten maar al te vaak in het duister als het om onze bestemming gaat. Gods voetstappen onbekend. De goede Herder is van ons heengegaan. De wereld ziet Hem niet. En wij?
We tasten maar al te vaak in het duister als het om onze bestemming gaat.
Ik kom tot u. Ja, dat heeft Jezus ook gezegd. En Hij kwam. Hij zond de andere Trooster, Zijn Geest. Het werd Pinksteren. De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren heeft daarom niet voor niets de naam Rogate: Vráág, bid. De liefhebbers van Jezus bleven na Jezus’ heengaan eensgezind volharden in bidden en smeken om de vervulling van de belofte van de Vader. Dat is de doordrenking met heilige bezieling door de Geest: “Kom, Schepper, Geest.” Een gebed om bemoediging, troost en kracht, om de leiding van de Geest van Christus. De Geest, Die Heere is en levend maakt en in het leven houdt. Zonder de Heilige Geest zijn we nergens. Zonder Hem zijn we verlaten, gedesoriënteerd en op ons eenzame zelf teruggeworpen. Daarom: Rogate, vraag!
Onbekwaam, maar de Geest
Niet zelden is ons bidden problematisch. Jezus wekt ons niet voor niets op om altijd te bidden en niet de moed te verliezen. We zijn meer vleugellam dan ons lief is. Terecht belijden we onze onbekwaamheid tot iets goeds. Daar hoort ook ons bidden bij. Godlof is dat niet de laatste waarheid. Het is de Geest die ons tegemoetkomt en voor ons pleit met onuitsprekelijke verzuchtingen. Hij brengt woorden mee die ertoe doen. Schriftwoorden. Woorden uit liedboeken van de Kerk der eeuwen. Zo komt Hij onze zwakheid, ons onvermogen en ons ongeloof te hulp. De Geest maakt het gebed in ons los. Hij is ook in dit alles de eerste; en wij worden ingeschakeld in wat God doet. Zo wordt richting gegeven aan onze verlangens. Zo wordt stem gegeven aan onze verzuchtingen. Verdriet en teleurstelling, bittere vragen en klachten worden voor Gods aangezicht gebracht. We weten ons gehoord, gekend in onze nood en ellende. Wat een troostrijke wetenschap is dat. De Geest draagt ons, sleept ons erdoorheen.
Zekerheid
In het licht van Christus’ kruisdood en opstanding mogen we, door het geloof aan Hem verbonden, met zekerheid weten dat God ons ziet en hoort. Op het gebed in Jezus’ Naam zegt de Zoon: “Amen, Amen.”. Het is dus waar en zeker. Wie heeft Hem ooit op een leugen kunnen betrappen? Wie achter de rug van Jezus om tot de Vader bidt staat voor een gesloten hemel. Die ervaart een zwijgend heelal. Maar in de navolging van Christus, in Wiens Naam we gedoopt zijn, staat Gods Vaderhart wagenwijd open. Het is om Christus’ wil veel zekerder dat God mijn gebed verhoort dan dat ik in mijn hart gevoel dat ik die verhoring van Hem begeer. Die verhoring ligt dan weliswaar niet in het onmiddellijke verlengde van onze begeerten en wensen. Wat kun je daar blij om zijn, want de Vader weet wat goed is. Niet onze wil, maar Zijn wil geschiedde. Dat is de weg van Jezus gaan in de periode die aan “die dag” voorafgaat. Dat is een vragend leven.
Het is om Christus' wil veel zekerder dat God mijn gebed verhoort dan dat ik in mijn hart gevoel dat ik die verhoring van Hem begeer.
Onze tekst begint met “En op die dag…”
Daar loopt het op uit. En die dag komt steeds dichterbij. Het is de dag van de toekomst. Jezus kijkt hier achter de horizon van de tijd. Dan hoeven de discipelen Hem geen uitleg meer te vragen. De benauwende vragen zijn dan verstomd. Alles is dan vanzelfsprekend, alle raadsels zijn onthuld. Het is het directe gevolg van de overweldigende vreugde die Christus’ komst in heerlijkheid zal teweegbrengen. Het weerzien maakt alle vragen overbodig en overtreft alle verwachtingen. God is weer alles en in allen. Het oude is voorbij. Alles is nieuw.
Met Luther bidden we: Lieve Heere Jezus, waarom wacht U zo lang? Het wordt ons op aarde zo bang, zo bang!